Салижан Жигитов
ЭЛЕГИЯ
(Жаңы варианты)
Уйгу-туйгу шамалдуу күз түнүндө,
Уктай албай кыйналам чоочун үйдө,
Теректери шуулдап шоокум салат
Терезеден калдайган тоо түбүндө
Жалбырактар жабыла үн чыгарып,
Жаны тынбай күйүттүү күү чыгарып,
Шуу-шуу этет качырып уйку кушун,
Шуу-шуу этет көңүлдүн тынчын алып
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, эсиме келет менин:
Өткөн күндүн өчүңкү элестери,
Өмүрүмдүн өкүттүү белестери.
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, ыйлагым келет менин…
Тоо койнуна кысылган кыштагымда,
Там-ташы бар түзөңдүн төш жагында
Турар эле шуулдап миң түп терек
Тигип койгон атакем жаш чагында.
Оо, мен анда бактылуу бир баламын,
Оюн, күлкү, көпөлөк- уулаганым,
Уктаганым байкабай калар элем
Угуп жатып теректер шуулдаганын.
Убайымдуу алдейлеп ырдаганын.
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, ыйлагым келет менин…
Каргадайдан бир өскөн моюндашып
Кайран агам экөөбүз коюндашып
Уктап жатсак, теректер ойготчу эле
Желбиреген жел менен шыбырлашып,
Жашыл көркүн жай гана шуулдатып.
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, ыйлагым келет менин…
Апам өлүп, андан соң атам ооруп,
Оорусунан оңолбой каза болуп,
Ошондо да теректер шуулдаган
Коштошкондой көрүнөө капа болуп,
Кошок айтып жаткандай созолонуп.
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, ыйлагым келет менин…
Өтүп барат бул заман зуулдаган,
Өтүп барат зуулдап улуу заман,
Кайрандарым, а силер жатасыңар
Терек муңун туйбастан щуулдаган.
Кадиги жок болсо да бир өлүшүм,
Кайсы күнү өмүрүм түгөнүшүн
Каларга албай жүрөмүн, кайрандарым,
Терек күүсүн эшитип силер үчүн.
Шуулдаба, терегим, теректерим,
Шуулдасаң, ачышып каректерим
Шуу үшкүрүп ыйлагым келет менин!..
1968\1978
ELEGİYA
(ÖZLEM)
Aran boran esen güz gecesinde,
Uykusuz kıvranıyorum yad ellerde,
Kavakları salınır şuğultuyla
Pencereden görünen ulu dağ eteğinde.
Yaprakları ahenk içinde dalgalanır,
Aralıksız hüzünlü nağmeler döker,
Vuv vuv diyerek derin uykudan alır,
Vuv vuv ederek gönülleri sızlatır.
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım,
Esersen her an aklıma gelir benim,
Mazinin o acı, sitemli hatıraları,
Ömrümün pişmanlık dolu sayfaları,
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım,
Esersen her an aklıma gelir benim.
Dağ koynuna sığınmış kışlağımda,
Balçıktan evleri, ovanın ortasında,
Başlar salınmaya bin nazlı kavak,
Babamın diktiği gençlik çağında.
Hey işte, ben mutlu bir çocuğum,
Oyun oynaş, kelebektir kovaladığım,
Uyuduğumun farkına bile varmazdım,
Dinlerken hışırtısın(ı) kavakların,
Korkularımı ninniyle mırıldandığın(ı).
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım,
Esersen her an aklıma gelir benim.
Küçüklükten beri bir can büyümüşüz,
Canım ağabeyimle kucak kucağa,
Uyuyup serilsek kavaklar uyandırırdı,
Esen yel ile kolkola dans edip,
Yemyeşil elbisesini havaya savurup.
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım,
Esersen her an aklıma gelir benim.
Annem öldü, ardından babam hasta,
Çaresiz illetten hayatını kaybetti,
O zaman da kavaklar hışırdamış,
Vedalaşır gibi hüzünle salınmış,
Ağıtlar yakar gibi başını eğmiş.
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım,
Esersen her an aklıma gelir benim.
Ömür geçiyor, son sürat, ardına bakmadan
Hayat bitiyor, eriyor kar gibi zaman.
Canlarım sizlerse uyuyorsunuz,
İnleyen kavağın nağmesin duymadan.
Şüphesiz olacak elbet ölümüm,
Hangi gün biteceği ömrümün,
Aldırmadan yaşıyorum canlarım,
Kavağın hüznünü duyup sizler için.
Esme kavağım, esmeyin kavaklarım
Esersen her an aklıma gelir benim.
Estiğinde ben ağlamak isterim.
Salican Cigitov
1968-1978
(Kırgızca’dan Türkçe’ye Çeviren: Ahmet Güngör)